1cocuk1tebessum

Herşey geçtiğimiz Şubat ayında başladı. Sosyal medyayı daha etkin kullanmam gerektiğini biliyor ve buna yönelik araştırma yapıyordum. Arkadaşım Nuray bana teklifle gelince, ihtiyaç sahibi öğrencilerin eksiklerini gidermek için instagramda 1cocuk1tebessum sayfasını kurduk. Hesap açtık,isim bulduk,mail hesabı aldık,kendimizi tanıtan yazılar yazdık,takipçi kazanmaya çalıştık.İhtiyaç sahibi okullarda görevli öğretmenlere ulaştık ve zamanla herşey rayına girdi.Bir dönem içerisinde 13 okula yardım ulaştırma imkanını bulduk. Bu yıl da kaldığımız yerden devam ediyoruz. Sosyal medyayı böyle bir amaç için kullanmak,oturduğum yerden bu organizasyonu yürütmek ve sonunda faydalı birşey yapabildiğimizi görmek kelimelere sığmayan bir duygu. Bu süreçte neler yaşadık tabi :)  İlk başlarda gönüllü bulamadık.Defalarca post paylaşıp kimseden bir destek göremedik. Ama farklı yollar deneyerek sonuçta insanlara ulaştık ve çocukların sevincini görebildik.Çocukların mutluluğunu gördükçe daha da azimlendik gerçekten güzel birşey yaptığımızın bilincine vardık ve daha da sarıldık. Öyle çocuklar tanıdık ki..Sadece bir fotoğraf ne anlamı var ki diye düşünebilirsiniz ama bir bakış bir gülüş o kadar şey anlattı ki değdiğini görmek güzeldi..

ve bu yıl öyle güzel bir grupla tanıştık ki bahsetmeden geçemeyeceğim. Bir okulumuz için bize destek olmak istediğini söyleyen bir gönüllümüz öyle güzel örgütlenip bize geri dönüş yaptı ki gerçekten beklediğimizin yada tahminimizin çok üzerindeydi. Güzel bir amaç için  payının olmasından öte güzel insanlar tanımada  mükemmel bir fırsat yakaladığımızı düşünüyorum. Böylesine kötü bir dönemde yaşarken hala güzel insanların olduğunu görebilmek şahane bir duygu. Yani şöyle ki;bir akşam evde oturuyoruz instagramdan bir mesaj ve şahane bir fotoğraf..O kadar çok şey alınmış ki çocuklar için tam sekiz arkadaş birlik olmuş ve tanımadıkları- bizim aracılığımız ile iletişim kurdukları bir öğretmenin öğrencileri için bir halı dolusu hediyeler almışlar :) Hayat paylaşınca güzel değil de ne..